به نقل از «الف»

سرگردانی جریان دولتی/ اپوزیسیون یا جریان درون حاکمیت ؟

تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۰۵۱۱۱

جریان طرفدار دولت، طی یکماه گذشته اتهامات سنگینی را علیه حاکمیت جمهوری اسلامی ( و نه صرفا شورای نگهبان) وارد آورده‌است. آنها جمهوری اسلامی را به تقلب در انتخابات- مهندسی انتخابات- مخالفت با جمهوریت نظام و مقابله با مردم سالاری و دموکراسی متهم نموده و حتی به تهدید علیه حاکمیت نیز روی آوردند و به طور طبیعی این مواضع آنها با استقبال شدید مقامات ارشد آمریکایی و رسانه های غربی نیز مواجه شد زیرا برای اثبات ادعای غیردموکراتیک بودن نظام ایران، هیچ مدعایی بهتر از مواضع برخی از نیروهای سیاسی درون حاکمیت که قوه مجریه را نیز به طور کامل در اختیار دارند، وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگرچه این جریان هیچگاه حاضر نشد که لیستی از تعداد محدود ثبت نام کنندگان خود را در انتخابات، و لیست افراد تایید صلاحیت شده خود را ارائه دهد تا مدعای معروف رد صلاحیت گسترده « یا قلع و قمع مخالفین»، عیان گردد.

 اما واقعیت این است که بنا به اظهارات افراد سرشناس این جریان، عملا تعداد محدودی از آنها حاضر شدند که برای حضور در صحنه انتخابات ثبت نام نمایند. شاید بدان دلیل که از جایگاه به شدت متزلزل خود نزد افکار عمومی به دلیل عملکرد ضعیف خود طی هفت سال گذشته، آگاه بودند.

فی الواقع واکاوی نیاز جریان طرفدار دولت به یک اعتراض شدید و گسترده به عملکرد شورای نگهبان و برخی رد صلاحیت ها، بسیار ضروری و در خور دقت است. چرا که آنان با این حرکت سیاسی و روانی، با یک تیر چند نشان را هدف گرفتند.

اول اینکه چون می دانستند امکان اقبال عمومی به آنان در این دوره بسیار محدود است، با این حرکت تبلیغاتی و مظلوم نشان دادن خود، امکان حضور هرچه بیشتر در مجلس را برای خود فراهم آوردند.
 و دوم اینکه از پاسخگویی به افکار عمومی برای عملکرد  ضعیف خود و دولت مورد حمایتشان طفره رفتند. 
و سوم اینکه چهره همواره اپوزیسیون خود را همچنان حفظ نمودند.

اما اینکه این جریان، همواره اپوزیسیون باقی می ماند. اگر خارج از قدرت باشد، خود را تنها معیار و ملاک دموکراسی میداند و نظام را متهم به ضد دموکراتیک بودون و انحصار طلبی و دیکتاتوری می کند و اگر درون قدرت قرار گیرد، باز هم نظام را به دولت پنهان و مقابله با نهادهای  انتصابی در مقابل نهادی انتخابی و حضور نظامیان در عرصه سیاست و بی اختیار بودن دولت و در راس امور نبودن مجلس میکند.

به هر حال آنها همواره اپوزیسیون خواهند ماند. از منابع قدرت استفاده می کنند بدون انکه پاسخگوی عملکرد خود باشند و یا بخواهند قدرت را به رسمیت بشناسند.

مجلس را در راس امور نمیدانند اما تلاش وافری میکنند که تایید صلاحیت شوند و دوباره به مجلس راه بیایند! .
دولت را دارای بیست درصد اختیارات میدانند اما مجددا تلاش میکنند که قدرت را در قوه مجریه به چنگ آورند.

مشکل اصلی و اصولی این جریان د ر عدم تعریف جامع آنان از قدرت موجود و رابطه آنان با آن است. نه اینکه آنها قادر به تعریف رابطه خود با نظام نیستندو بلکه چون این تعریف برای آنها هزینه بسیار دارد، ترجیح میدهند که این رابطه را تعریف ننمایند که هم از مزایای قدرت استفاده کنند و هم ژست مخالف خود را حفظ نمایند.

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۰۵۱۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مهاجرت پرستاران از بخش دولتی به خصوصی/ مشکلات پابرجاست

به گزارش خبرگزاری مهر، همایون سامه یح، با بیان اینکه بی‌توجهی به مشکلات پرستاران سلامت کشور را به مخاطره می‌اندازد، گفت: طی چهار سال گذشته کمیسیون بهداشت و درمان مجلس چندین مرتبه جلسات مختلفی با مسئولان مربوطه در خصوص وضعیت معیشت پرستاران و مهاجرت آنها برگزار کرد تا بتواند این مسئله را ریشه‌ای پیگیری کند.

نماینده مردم کلیمیان در مجلس یازدهم با انتقاد از تورم حاکم در جامعه، ادامه داد: امروز تنها پرستاران و کادر درمانی گلایه مند وضعیت نامناسب حقوقی خود نیستند، شرایط اقتصادی به گونه‌ای است که کارمندان، کارگران و سایر گروه‌های شغلی دیگر از کوچک شدن سفره‌های خود ناراضی هستند، امیدواریم تیم اقتصادی دولت اقدامی عاجلی برای حل مشکلات اقتصادی کشور داشته باشند تا حقوق دریافتی عموم جامعه کفاف مخارج زندگی آنها را بدهد.

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس اظهار داشت: زمانی که حقوق کارمند یا کارگری ۱۰ میلیون تومان است و از این مبلغ حدود ۹ میلیون آن برای اجاره بهای منزل استیجاری پرداخت می‌کند، چاره‌ای جز انتخاب شغل دوم و سوم و حتی تخلف را ندارد، همه این گزینه‌ها منجر به ایجاد مشکلات متعدد در طولانی مدت خواهد شد.

وی با بیان اینکه در چند سال اخیر حقوق‌ها متناسب با تورم جامعه نبوده و همین مسئله مشکلات متعددی را در کشور ایجاد کرده است، یادآور شد: با تمام هشدارهایی که در خصوص عدم تناسب حقوق و تورم در جامعه شاهد هستیم امیدواریم دولت و مسئولان اقتصادی راهکار متناسبی برای این مهم داشته باشند.

نجف آبادی با ابزار امیدواری برای برداشته شدن تحریم‌ها خارجی بر علیه ملت ایران که معیشت آنان را تحت تأثیر قرار داده، گفت: بهترین راهکار کاهش مشکلات معیشتی گروه‌های مختلف شغلی افزایش درآمد، رشد صادرات، ورود ارز و رشد نقدینگی است که می‌تواند بسیاری از مسائل و مشکلات عنوان شده را هم پوشانی کند.

نماینده مجلس یازدهم تاکید کرد: بر اساس نیاز کشورهای حوزه خلیج فارس و کشورهای اروپایی به خدمات بهداشتی و درمانی به خصوص پرستاری، منجر به مهاجرت و یا پذیرش پرستاران ما می‌شود که آنان با مهاجرت می‌توانند امکانات و درآمد بسیار بهتری برای خود رقم بزنند.

وی در خصوص تحلیل کمبود پرستار با توجه به روند فعلی در کشور، گفت: در واقع ما چندین مرتبه به سازمان نظام پرستاری مراجعه کرده و در مورد کمبود پرستار نسبت نیاز کشور و سوءاستفاده از پرستاران در بخش خصوصی به دلیل پایین بودن حقوق آنها تذکر داده‌ایم؛ امروز کادر درمان در بخش دولتی و خصوصی تحت فشار هستند.

این نماینده مجلس با انتقاد از افزایش پرستاران بیکار در جامعه، یادآور شد: متأسفانه دولت با مشکل تأمین بودجه برای حقوق پرستاران مواجه است و طبیعتأ زمانی که در بخش دولتی پرستاران ما با این مشکلات مواجه هستند در بخش خصوصی نیز از آنان سوءاستفاده می‌شود.

وی با تاکید بر نبود بودجه برای افزایش حقوق پرستاران، اظهار داشت: دولت، مجلس و نظام پرستاری بر این عقیده هستند که باید حقوق پرستاران افزایش یابد اما زمانی که توان دولت در این حد است چه انتظاری می‌توان داشت.

نجف آبادی در پایان با بیان اینکه مشکلات پرستاران منجر به دلسردی آنان می‌شود و سیستم درمانی کشور را دچار مخاطره می‌کند، خاطرنشان کرد: برخی از پرستاران که شرایط مهاجرت دارند استعفا داده و اقدام به خروج از کشور می‌کنند، اما برخی دیگر که شرایط و توان مهاجرت ندارند و به دلایل مختلف از جمله وابستگی به خانواده، عشق به وطن و یا نداشتن مشکلات مالی در کشور ماندگار می‌شوند، اما چنین شرایطی دلسردی و بی‌انگیزگی را برای آنان رقم می‌زند، بی تردید بی توجهی به مشکلات کادر درمان به ویژه پرستاران منجر به ایجاد مخاطراتی برای سیستم درمانی کشور خواهد شد.

کد خبر 6096101 حبیب احسنی پور